چرا پنیر ممکن است به کنترل قند خون شما کمک کند؟

8مه 2019- پنیر بعنوان یک پروتئین کامل همچنین یک منبع عالی از مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم، ویتامین A، B2 و B12 است. از سوی دیگر، پنیر همچنین بعنوان منبع مهمی از چربی اشباع و سدیم در رژیم های غذایی ما محسوب می شود و بهمین دلیل گاهی توصیه می شود که بمنظور کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی ، مصرف چربیهای اشباع بویژه مصرف پنیر را کاهش دهیم .با این حال، به طور متناقض، در حال حاضر شواهد رو به رشدی ارائه شده است که نشان می دهند افرادی که مقادیر زیادی پنیر می خورند، در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، و دیابت نوع 2 نیستند.

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه آلبرتا اثرات پنیر با چربی معمولی و پنیر کم چرب را بر مقاومت به انسولین در بدن موش های صحرایی پیش دیابتی بررسی کرد. آنها دریافتند که هر دو نوع پنیر باعث کاهش مقاومت به انسولین می شود که برای حفظ قند خون طبیعی ضروری است.

چرا از موشهای صحرایی در این تحقیقات استفاده شد؟

بسیاری از مطالعات قبلی برای بررسی تاثیر پنیر بر بیماری های قلبی عروقی (CVD) مشاهداتی بودند. به عبارت دیگر، محققان رفتار معمول خوردن غذا را در میان گروه بزرگی از افراد برای سالها مطالعه کرده و سپس مقدار پنیر مصرف شده (و دیگر مواد لبنی) را با رشد خطرات بیماری قلبی عروقی، مانند کلسترول بالا یا بیماری عروق کرونر، مرتبط می کردند.

یک مرور بر مطالعات مشاهداتی در سال 2016 نشان داد که پنیر اثراتی مثبت یا خنثی بر روی برخی از عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی دارد.

این مطالعات برای بررسی روندهای مرتبط با الگوهای خوردن غذا بسیار مفید هستند، اما آنها نمی توانند قطعا بگویند که یک غذای خاص سبب ایجاد یا پیشگیری از یک بیماری خاص می شود.

برای درک بهتر علیت، ما به مطالعاتی که اثرات مواد غذایی را در محیط کنترل شده بررسی می کنند، نیاز داریم. این مطالعات را می توان بر روی انسان ها انجام داد، اما محدودیت هایی برای این کار وجود دارد. بنابراین، مطالعات در حیوانات آزمایشگاهی نیز، به ویژه برای درک مکانیسم های بیوشیمیایی می تواند، مفید باشد.

پنیر و مقاومت به انسولین

مقاومت به انسولین، وضعیتی است که به طور معمول با پیری و چاقی، ایجاد می شود و منجر به افزایش قند خون می شود که عامل خطر دیابت نوع 2 و CVD است.

هدف محققان بررسی و مقایسه ی تاثیر مصرف پنیر کم چرب و پنیر با چربی معمولی بر مقاومت به انسولین و کشف مکانیسم های بیوشیمیایی بود که بتوانند تاثیرات مشاهده شده را توضیح دهند.

آنها از یک مدل موش صحرایی برای مقاومت به انسولین استفاده کردند که ویژگیهای مشترک بسیاری با انسانها دارد. آنها این مدل موش را با مقادیر زیادی لارد(چربی خوک ) تغذیه نمودند. پس از چهار هفته، این موش ها به سه گروه تقسیم کردند: 1) رژیم غذایی لارد، 2) رژیم لارد و پنیر چدار کم چرب، 3) رژیم لارد و پنیر معمولی چدار.

در تمام رژیم ها مقدار کل چربی یکسان بود، تنها منبع آنها (لارد در مقابل پنیر) متفاوت بود. موش ها با این رژیم ها برای هشت هفته ی دیگر تغذیه شدند.

جالب ترین یافته ی در این تحقیقات این بود که هر دو پنیر چدار کم چرب و پنیر چدار با چربی معمول، باعث کاهش مقاومت به انسولین در موشهای صحرایی شدند. این نشان می دهد که تاثیرات مثبت پنیر ممکن است به میزان چربی آن مربوط نباشد بلکه به سایر ترکیبات موجود در آن مانند پروتئین و کلسیم ارتباط داشته باشد.

کره در مقابل پنیر

از زمان آغاز مطالعه ی محققان دانشگاه آلبرتا، مطالعات جدیدی در مورد انسان منتشر شده است. گروهی از محققان دانشگاه لویول و دانشگاه مانیتوبا اثرات خوردن چربی از منابع مختلف را در مردان و زنان مبتلا به چاقی شکمی مقایسه کردند.دوره ی این رژیم های غذایی چهار هفته بود و هر رژیم غذایی در همه شرکت کنندگان مورد ارزیابی قرار گرفت. رژیم های غذایی شامل کره، پنیر، روغن زیتون و روغن ذرت (32 درصد کالری از چربی) با یک رژیم غذایی با کربوهیدرات بالاتر (25 درصد کالری از چربی) مقایسه شدند.

محققان مقدار قند خون و سطوح انسولین (که شاخص های غیرمستقیم مقاومت به انسولین هستند) را مورد بررسی قرار داده و دریافتند که هیچ یک از چربی ها بر این دو شاخص تاثیری نداشتند. با این حال، از آنجایئکه نمونه های خون پس از شکستن ناشتا جمع آوری شده بود، بنابراین اطلاعات مربوط به قند خون ناقص بود.

مطالعه دیگری که مصرف پنیر کم چرب را با پنیر با چربی معمولی مقایسه کرده بود، نشان داد تفاوت های کلی در مشخصات کلسترول LDL در افرادی با عوامل خطر بیماری قلبی عروقی، ایجاد نشده است اما در این مطالعه نتایج مرتبط با قند خون بررسی نشده بود.

تغییر متابولیت های خون

در مطالعه ی محققان دانشگاه آلبرتا همچنین تغییر در متابولیت های موجود در خون موشهای صحرایی پس از تغذیه با هر دو نوع پنیر بررسی گردید و اثرات مشابهی با مصرف هر دو نوع پنیر مشاهده شد.

تغییرات مشاهده شده مربوط به یک نوع خاص از مولکولها به نام فسفولیپیدها بود، که دارای عملکردهای زیادی در بدن هستند. جالب توجه اینست که کاهش فسفولیپید های موجود در خون با دیابت و مقاومت به انسولین در انسان ارتباط دارد.

موش هایی که با رژیم غذایی لارد تغذیه می شدند، سطح فسفولیپید کمتری داشتند. سطح فسفولیپید ها در موش هایی که با پنیر تغذیه شدند به سطح عادی بازگشت.

ما در حال حاضر می خواهیم بدانیم چگونه پنیر می تواند متابولیسم فسفولیپیدها را تنظیم کند و این موضوع با مقاومت در برابر انسولین چه ارتباطی دارد؟

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-05-cheese-blood-sugar.html